Bali: tempels, schilderijen en rijstvelden

Bali is werkelijk heel anders als je het eiland vergelijkt met Java. Op zich is het ook heel druk, maar vooral toeristischer. Ook het geloof van de inwoners, 85% is hindoestaans, zorgt voor een heel andere sfeer. Dat zie je alleen al door het grote aantal tempels. Grote en kleine, plaatselijke, regionale en landelijke. En dan heb je nog de thematische tempels. Bijvoorbeeld voor de oogst. Maar bovenal de huistempels. Iedere hindoefamilie heeft zo ongeveer een eigen tempel bij zijn huis. Regelmatig zijn die tempels op het eerste gezicht een stuk duurder qua bouw dan het huis. En al die tempels zijn op dit moment in verband met de feestdagen ook nog eens “aangekleed” met kleurige doeken. Een mooi en vrolijk gezicht. De chauffeur die mij twee dagen geleden naar Padang Bay bracht heeft mij een boel verteld over het hindoeisme. We hebben vervolgens erg gelachen toen ik het Balines jaar vertaald naar mijn leeftijd, want dan ben ik de 80 ruimschoots voorbij. Hij gaf echter aan dat het alleen maar om het godsdienstig jaar gaat en dat ze verder gewoon de normale kalender aanhouden. Gelukkig maar.
Vandaag kwam ik bij het afdalen van een lange trap tijdens het wandelen onverwacht bij een ceremonie terecht in een halve grot-tempel. Met een gebaar vroeg ik of ik door mocht lopen. Toen een van de aanwezigen aangaf dat ik welkom was, viel ik prompt van de trap. Echt iets voor mij. De aanwezigen moesten allemaal lachen en gingen daarna weer gewoon door met hun gebeden.
Op Bali woonden al ver voor de tweede wereldoorlog vele kunstenaars en ook in de jaren 50 en 60 waren er kunstenaarskolonies uit de hele wereld. Vandaag de dag zie je dat nog steeds. In de wijde omgeving van het plaatsje Ubud wonen nog steeds vele kunstenaars. Als je door het plaatsje en het gebied er omheen dwaalt zie je overal galerietjes en ateliers. Sommigen klein en anderen groot en chique. En als je dan wat beter kijkt, ontdek je al gauw het verschil tussen de werkelijke kunstenaars en de kunstfabrieken. Want was Ubud vroeger werkelijk een kunstenaarskolonie, nu is het een zeer belangrijk onderdeel van de toeristenindustrie geworden. En om de toeristen van genoeg “Balinese kinderen met traantjes en zieunerdames met diep decolletee” te kunnen voorzien, is een hele kunstindustrie opgezet. Gelukkig kon je toch nog genoeg werkelijk goed oorspronkelijk werk ontdekken.
In Ubud heb ik een dag gewandeld door de dessa en een dag gefietst. Het wandelen ging eigenlijk per ongeluk. Nadat ik enigszins verdwaald was vanuit het apenbos (enigszins, want een Veth verdwaald nooit) kwam ik een jonge man tegen die mij vervolgens spontaan tussen de rijstvelden ging doorleiden. Je weet wel,over van die kleine dijkjes. Dat was precies wat ik van meet af aan graag wilde. En hoewel ik aan het eind van de dag redelijk stuk was, was ik dik tevreden. De volgende dag wilde ik het graag nog een keer over doen, want halverwege de dag was de batterij van mijn fototoestel leeggeraakt. Maar deze keer ben ik op de fiets gestapt. Dat was op zich ook heel leuk, maar de Balinese toeristenfietsen zijn voor mij eigenlijk te klein waardoor het fietsen extra vermoeiend is. Grappig genoeg kom je bij de boeren nog steeds heel oude fietse uit de nederlandse tijd tegen die blijkbaar heel goed onderhouden zijn. Zo’n fiets zou ik wel iets voor mij zijn. Tijdens het wandelen en fietsen buiten de toeristische plaatsjes zie je natuurlijk veel beter hoe de mensen in de dorpen leven en werken. En dat is ook een hele leuke en interessante ervaring.
Inmiddels ben ik zoals gezegd in Padang Bay aangekomen. Een kleine dorpje aan de straat van Lombok. Het is vooral een paradijs voor duikers. Dat is dan ook het enige dat in het plaatsje te doen is, behalve het wachten op de ferry naar Lombok. Die ga ik dan ook een dezer dagen nemen. Voorlopig blijf ik nog even nadenken of ik op mijn leeftijd toch nog een duikcursus (met van die flessen) zal gaan doen. Want dat doet vrijwel iedereen hier.
Oh ja. In de plaatselijke winkel van sinkel hebben ze een zeer grote boekenselectie met tenminste vijf planken nederlandse boeken.
Tot zo ver dan maar weer. Een volgend bericht zal hoogstwaarschijnlijk vanaf Lombok komen. Gegroet maar weer.