Malang, een verademing

Malang is in veel opzichten een verademing in vergelijking met Jakarta en Yogja. Dat heeft te maken met de frisse wind die het grootste gedeelte van de dag waait (niet dat de temperatuur daardoor lager wordt) en met de reinheid die Malang uitstraalt. Je ziet hier prullenakken en straatvegers. En het stinkt nauwelijks.
Hier terecht te komen had nogal wat voeten in de aarde. Ik wilde graag met de trein. Lekker ruimte voor mijn benen en tijd om naar buiten te kijken. Uiteindelijk bleek er alleen maar een nachttrein te gaan. Daar had ik geen zin. Weer een nacht geen slaap en opnieuw van slaapslag. No way dus. Alsnog een dagje wachten en dan maar met de minibus. Nou dat heb ik geweten; hij kwam veel te laat, ging vervolgens twee keer kapot, waarna we moesten wachten op een nieuwe bus. Die moest ook nog omrijden in verband met een overstrominkje of zo iets. Uiteindelijk - 16 uur later - werd ik op mijn bestemming afgeleverd. Helemaal kapot. Gelukkig bleek het gekozen hotel heel leuk te zijn. Een jaren 20 hotel uit de tijd dat Nederland nog voor orde en netheid zorgde. Grapje.

Maar eerst nog even terug naar Yogja en mijn bezoeken aan het paleis van de Sultan en de Borobudur. Het paleis van de Sultan stelde niet veel voor. Eigenlijk een groot afdak met wat gebouwtjes er omheen. In een van de gebouwen hingen nog portretten van de achtereenvolgende Sultans van Yogja en er was een soort opstelling van etalagepoppen van de sultan met zijn hofhouding te zien. Op zich grappig maar het stelde weinig voor.
De Sultan woont tegenwoordig in een “gewoon” huis achterop het terrein van het paleis. Maar daar kon je niet bij komen. Nog verder daarachter was een klein wijkje waar ik toevallig terecht kwam. Daar raakte ik in gesprek met een van de secretariaatsmedewerkers van de Sultan. Hij vertelde me dat de Sultan in zijn jeugd nog in Leiden gestudeerd heeft. Daar schenen ze hem volgens deze medewerker Sultan Henkie te noemen. Een jaar of vijf geleden zijn Willem Alexander en Maxima nog bij hem op bezoek geweest.

De Borobudur was ronduit heel bijzonder. Het is een woord uit het Sanskriet en schijnt zoiets te betekenen als Boedistische tempel op de heuvel. De tempel is gebouwd tussen 750 en 850 na Chr. Vele duizenden mensen hebben gedwongen eraan gewerkt en vervolgens het leven gelaten. Ja ja, die Boedhisten konden er dus ook wat van. Al vrij snel daarna werden de Boedisten uit deze regio verdreven door de Islamitische overheersers en raakte de tempel uiteindelijk helemaal overwoekerd en daardoor ook in de vergetelheid. Pas in 1815, in de korte periode dat de Engelsen Indonesie in handen hadden, werd de tempel herontdekt. In de jaren 70 en 80 werd met behulp van geld van de Unesco de Borobudur helemaal gerestaureerd. Het is dan ook weer erg mooi geworden.

Nog even terug naar Malang. Daar is op zich niet veel te zien. Het is de grootste stad van oostelijk Java en onder andere uitvalsbasis naar diverse andere tempels op Oost Java en een aantal nationale natuurparken en vulkanen. De stad was ook het bestuurscenrum van oostelijk Java en in de eerste helft van de vorige eeuw woonden er relatief veel nederlanders. Dat kun je nog goed zien, vooral in wat door sommigen de nederlandse wijk wordt genoemd. Huizen die zo in Wassenaar of Aerdenhout zouden passen. Ik heb voor de grap een paar van die kasten gefotografeerd.
Ik wilde Malang gebruiken als uitvalsbasis naar het nationaal park Bromo om de vulkaan Bromo te bezoeken. Dat is - doordat er te weinig alleengaanders zijn - nog niet gelukt. Als je alleen bent is zo'n tocht met chauffeur, gids en fourwheeldrive te duur. Ik ga daarom zondag met de trein naar een plaatsje dat veel dichter bij het park ligt. Ik ga er vanuit dat ik dan wel een chauffeur kan vinden die mij voor een redelijke prijs op de vulkaan kan afzetten. Of dat gaat lukken schrijf ik een volgende keer. Waarsdchijnlijk ben ik dan al op Bali aangeland.